Wie kent het niet? Er moet iets gedaan worden, maar eerst wil je nog even dit…. En toch nog even de sociale media checken…. En nog maar even een bakkie koffie... O, er komt een mail binnen….Totdat je bijna te laat bent en je gierend van de adrenaline, onder zware stress, je taak net op tijd klaar hebt of zelfs te laat bent. Dit nu wordt uitstelgedrag genoemd, of in het Engels: procrastination.

Een van de problemen waar organisaties tegenop lopen is dat de processen niet meer passen. Ooit is binnen die organisatie afgesproken dat een proces op een bepaalde manier verloopt: een aantal stappen binnen dat proces is vastgelegd, wie erbij zijn betrokken, welke documenten een rol spelen en welke software. Maar in de loop van de tijd verandert de omgeving en het proces verandert niet (goed) mee. In plaats van dat het proces helpt, zoals de bedoeling moet zijn, wringt het. Er zijn verspillingen ingeslopen, zoals wachttijden. Kortom: het loopt niet meer lekker.

Met de privacywetgeving die sinds 1 januari 2016 geldt, zijn organisaties in de zorg verplicht zorgvuldig om te gaan met de privacy van cliënten, en moeten zij het risico op datalekken beperken. Daarnaast is er een meldplicht voor datalekken. Vanaf 25 mei 2018 wordt de Europese privacywetgeving van kracht (de AVG ofwel GDPR), waarmee de eisen nog verder worden aangescherpt!

Dat veranderen moeilijk is, daar ben ik al lang achter.
Tijdens de trainingen die ik geef probeer ik de stof interessant te houden. Ik geef voorbeelden uit de praktijk en laat zien waar ikzelf en anderen zijn misgegaan en wat heeft geholpen bij verbeteren. Ik breng mijn boodschap positief en enthousiast, dat dat een goed resultaat geeft laten de evaluaties van de trainingen zien. Mijn cursisten gaan met zin en vol goede wil aan de slag met veranderingen op het werk.

Maar het succes van veranderen hangt natuurlijk niet alleen van mijn trainingen af. Nadat de training is gegeven moeten de medewerkers en leidinggevenden het verder zelf doen: de plannen implementeren en omgaan met weerstanden.

Heerlijk vind ik dat: wandelen door de bossen, de polders, de natuur. Daar hoef je niet ver voor te reizen. Je loopt je neus maar achterna om in een mooi gebied terecht te komen.
Afgelopen periode heb ik veel door bossen en heide gestruind. Het was erg vochtig, overal stond water. En, omdat mensen nu eenmaal niet graag natte voeten krijgen, waren er veel parallelpaadjes ontstaan: de zogenaamde olifantenpaadjes.

“Kun je niet wat met omdenken doen?” Ik was in overleg met een klant. We hadden afgesproken om daadwerkelijk problemen op te gaan lossen. De problemen waren met het hele team geïnventariseerd en we hadden al besloten welke problemen we zouden gaan aanpakken tijdens de training.

O, o, o, wat is communicatie toch belangrijk. Bij mijn klanten voor Lean in de huisartsenpraktijk  inventariseren en prioriteren we tijdens het eerste dagdeel altijd de knelpunten die de medewerkers ervaren. Waar lopen ze tegenaan in de huisartsenpraktijk? Waar ergeren ze zich aan?

Twee van de drie keer komt er als knelpunt communicatie uit. Daar zijn ze niet alleen in. Ook bij mijn klanten uit andere sectoren van de zorg popt dit probleem regelmatig op.

Ik zat weer eens in de kappersstoel en verbaasde me. Hoe mijn kapper elke keer op zoek ging naar een bepaald haarproduct voor krulhaar, dat hij nodig had om mijn haar in de goede vorm te boetseren. Ik bedacht me dat dit in de meer dan 10 jaar dat ik bij kapper Paul kom, altijd het geval is. Zoeken naar het product. Ligt het daar? Nee. Daar? Nee, nog een rondje, nee en uiteindelijk daar is het dan…
Wat een verspilling!