De schellen vielen me van de ogen, toen ik onlangs weer wat bijeenkomsten over informatiebeveiliging bijwoonde. Mensen lezen wel de kranten en krijgen alle heisa rondom de ransomewaretoestanden mee maar hebben er geen idee van dat het henzelf net zo makkelijk kan overkomen, laat staan dat ze acties hebben genomen ter voorkoming van die ellende.

Een van mijn klanten, huisarts in een groepspraktijk, wilde de spreekkamers opruimen, schoonmaken en vooral ook standaardiseren met de 5S-methode, zodat alle medewerkers in elke spreekkamer konden werken, zonder zoekwerk. Ook het voorraadbeheer in de spreekkamers moest aangepakt worden, want het gebeurde nogal eens dat de huisarts misgreep en eerst een zoekronde moest gaan doen voordat hij zijn patiënt kon helpen.

Mijn klanten zijn enthousiast over Lean, hun bedrijfsvoering kan door toepassing van deze managementfilosofie een hoge vlucht nemen. Zij kunnen gewenste veranderingen doorvoeren, hun bedrijfsvoering efficiënter maken, hun werkplekken beter indelen en vooral hun klanten beter bedienen, dus beter bieden wat de klant vraagt.

Wat zij zich vaak niet realiseren is dat het hier niet om een aantal technieken gaat, maar dat er bij Lean ook een juiste mentaliteit komt kijken.

Ik vind het fijn om zorgorganisaties te helpen een zo hoog mogelijke kwaliteit van zorg te bieden. Maar ik vind het helemaal geweldig om ze te helpen hun zaken zo slim mogelijk in te richten, met de mensen en middelen die ze hebben. Samen met hen verspillingen uit te sluiten. Ik heb dan ook genoten toen ik onlangs een huisartsenpraktijk begeleidde met de Kickstart Lean in de eerstelijnspraktijk.

Lean leiders weten het allang: je medewerkers harder en sneller laten werken werkt niet. Medewerkers motiveren met een bonus of ze de hemel in prijzen werkt slechts 1 keer. Vertellen hoe teleurgesteld je bent helpt ook al niet.

Of mijn blog ‘9 tips om datalekken in de zorg te voorkomen’ heeft geholpen bij het voorkomen van datalekken weet ik niet. Wel is duidelijk dat er in 2016 heel wat datalekken zijn geweest.

Onze moeder (87) was gevallen in haar appartement. Pas na een halve dag lukte het haar bij de telefoon te komen. Achteraf was ze vooral boos dat ze zich niet overeind had kunnen drukken, verder leek er weinig loos. Toch was het aanleiding om maar eens een noodknop te organiseren, iets waar ze eerder niet voor voelde.

Dat het organiseren van personenalarmering veel voeten in de aarde zou hebben wisten we toen nog niet...

“Ik ben helemaal allergisch van ‘druk, druk, druk....”, verzuchtte een zeer gewaardeerde collega, ”iedereen in mijn omgeving verschuilt zich achter 'ik heb het druk', dat wordt dan meteen als goede verklaring beschouwd waarom er niets tot stand komt. Als ik vraag of de afgesproken acties zijn uitgevoerd krijg ik 2 op de 3 keer het antwoord: ‘Ja, druk, druk, druk hé? Nee..... dat gaat er voorlopig niet van komen!’. Heel frustrerend allemaal!”